Met frisse moed het nieuwe jaar in

Het nieuwe jaar is inmiddels al weer twee dagen oud, maar ik wil toch nog even iets kwijt. Ik wil iets kwijt over goede voornemens. Ik had dit jaar namelijk twee belangrijke voornemens. Nummer een: gezonder leven. In de praktijk komt dat neer op minder eten, of eigenlijk vooral minder snoepen, in plaats daarvan gezonde dingen eten, en natuurlijk meer sporten. Dat alles in de hoop dat mijn gewicht zich weer een beetje stabiliseert, in plaats van elke maand bijna onmerkbaar, maar gestaag, met een half kilootje toe te nemen. Met dat goede voornemen was ik al een poosje bezig in het oude jaar, maar het leek me mooi om dit op 1 januari nieuw leven in te blazen.

Dan was er nog een voornemen, maar op 30 december was ik dat ineens vergeten. Ik kon me met geen mogelijkheid van de wereld meer bedenken wat ik me toch ook alweer had voorgenomen! Ik ben er daarom maar vanuit gegaan dat het niet zo'n belangrijk voornemen geweest was, anders had ik het wel onthouden. Maar vandaag schoot het me ineens weer te binnen. Het is nog een zeer belangrijk voornemen ook! Het is iets waar ik al jaren mee rond loop. Dames en heren, ik ga stoppen met knagen. Knagen, daar bedoel ik mee het opeten van mijn eigen vingers. Ik heb nogal de neiging om bij spanning aan allerlei losse velletjes te gaan peuteren en knabbelen, waardoor er zo langzaam maar zeker niks meer overblijft van mijn handen. Ik probeer al jaren van deze ernstige vorm van zelfverminking af te komen, maar tot nu toe heb ik nog niet bepaald veel wilskracht getoond. Een paar weken geleden kwam daar verandering in. Toen betrapte ik mezelf namelijk op de gedacht: "Rokers die niet kunnen stoppen zijn slap. Als ik rookte zou ik zo kunnen stoppen!" Direct daarna dacht ik: "maar waarom stop ik dan niet met knagen?"

Tja, nu heb ik dus iets te bewijzen aan mijzelf. Door hier over te schrijven, hoop ik dat er een soort van sociale controle in werking wordt gesteld. Deze sociale controle kan mij dan helpen bij het volhouden van mijn zware strijd tegen snoep en velletjes. De hele wereld weet nu ten slotte (in theorie) van mij goede voornemens af, dus als ik faal, dan faal ik voor het aanzien des werelds... En dat laat ik me niet gebeuren!

Tot slot een wens die niet mag ontbreken zo in het prille nieuwjaar. Ik wens een gelukkig nieuwjaar voor iedereen. Op liefde, vrede en weegschalen!