Pantoffels

De kleinste dingen in het leven kunnen je soms van grootst mogelijke waarde zijn. Het is grappig om te zien hoezeer het mij rust geeft, dat ik hier in Enschede dezelfde pantoffels draag als mijn moeder thuis in Nijkerk!

Kijken naar het leven

Een paar dagen later. Ik kijk alweer heel anders tegen het leven aan. Het is ongelooflijk wat een week rust met je kan doen. De eerste paar dagen leek het alleen maar slechter te gaan: ik werd verkouden, was doodop. Nu mijn geest het even had opgegeven, leek mijn lichaam te zeggen: dan doe ik ook niet meer mee!

Maar vandaag werd ik wakker met een lekker gevoel. Mijn verkoudheid is al een stuk minder en ik kijk redelijk positief aan tegen het naderende weekend. Gisteren maakte ik me daar nog zorgen om: ik zag er tegenop om weer terug naar Enschede te 'moeten' (volgens mijn vader kan ik beter 'willen' zeggen, dan voelt het al een stuk minder vervelend). Dit veilige nestje van familieliefde, rust en vertrouwdheid doet me meer dan goed, ik zou hier tot in de eeuwigheid willen blijven; nooit meer terug gaan naar de grote boze wereld.

Maar ik moet eens de draad van mijn eigen leven weer oppakken. Dus vanavond ga ik weer terug. En ik zie er niet eens meer echt tegenop. Ik neem mijn rust en mijn goede gevoel gewoon mee naar Enschede. Hoe cliché het ook moge klinken: ik heb me gerealiseerd dat ik mijn geluk niet moet zoeken in andere mensen, in mijn omgeving of in de dingen die ik doe, maar in mezelf.

Sabbatical week

Pfff. Ik ben afgelopen weekend helemaal ingestort. Moe, huilen, in de war. Nu zit ik bij mijn ouders, voor een week. Ik heb alles afgezegd en ben hierheen gevlucht. Om uit te rusten en om na te denken. Nadenken, waarover dan? Nou, over mijn leven, mijn prioriteiten, mijn agenda, mijn gestress, mijn relatie, en allemaal andere belangrijke dingen. Ik probeer te bedenken hoe ik al die dingen graag zou zien, en hoe ik kan veranderen zodat ze er ook daadwerkelijk zo uit gaan zien. Een lastige opgaaf, dat is zeker. Maar het werd hoog tijd dat ik hier eens aandacht aan ging besteden.

Druk druk druk

Hmm, met die foto's schiet het nog niet echt op... Ik heb al een paar mooie online fotoalbums aangemaakt bij Yahoo, maar momenteel niet echt tijd meer om daar verder nog wat mee te doen. Dat plannetje wordt dus maar even op de lange baan geschoven. Voor in de volgende vakantie ofzo.

Ik ben zoals gewoonlijk namelijk weer veeeeeel te druk. Feestje organiseren, tentamens en verkeerstheorie leren, autorijden, werken, projectafspraken, besturen, dansen, sociale contacten onderhouden, etentje hier etentje daar, een relatiedipje tussendoor... Tja, zo maak ik de eerste weken in het nieuwe jaar wel vol. Van mijn stiekeme goede voornemen om wat minder te stressen (inderdaad niks over geschreven) is nog niet veel terecht gekomen!

Met mijn andere voornemens gaat het gelukkig iets beter: ik eet redelijk gezond en ben al helemaal van mijn snoepjesverslaving af! Ook het sporten gaat redelijk: ik houd het al 3 weken lang vol om 2 keer per week hard te lopen! Deze week vrees ik dat het er niet echt van komt, maar ach, ik ben ook maar een mens. O ja, en wat betreft het vingers bijten maak ik nog niet echt vorderingen. Dat komt natuurlijk van al dat stressen. Zucht... Wat is het leven toch zwaar... Arme ik!

Gevaar op de weg

Yeah man, ik rijd auto! Althans, ik probeer het. Gelukkig zit er nog een instructeur naast me, want om nou te zeggen dat alles vlekkeloos verloopt... Ik vergeet nog regelmatig op tijd te remmen, koppeling in te drukken of juist los te laten, om me heen te kijken, en ga zo maar door. Moeilijk hoor! Maar wel erg leuk :D

Het echte werk

Na een stukje te hebben hardgelopen (tjakka!), heb ik zowat mijn halve middag gewijd aan een grote nieuwjaarsschoonmaak. Nu alle stofwolken zijn verdwenen en oude aantekeningen opgeborgen zijn, is het tijd voor het echte werk. Studeren. Jak. De vakantie zit er helaas bijna op en over 2,5 week heb ik tentamens. Ik had me voorgenomen om dit weekend vast een beginnetje te maken met leren, dus daar gaan we dan. Zucht...

Met frisse moed het nieuwe jaar in

Het nieuwe jaar is inmiddels al weer twee dagen oud, maar ik wil toch nog even iets kwijt. Ik wil iets kwijt over goede voornemens. Ik had dit jaar namelijk twee belangrijke voornemens. Nummer een: gezonder leven. In de praktijk komt dat neer op minder eten, of eigenlijk vooral minder snoepen, in plaats daarvan gezonde dingen eten, en natuurlijk meer sporten. Dat alles in de hoop dat mijn gewicht zich weer een beetje stabiliseert, in plaats van elke maand bijna onmerkbaar, maar gestaag, met een half kilootje toe te nemen. Met dat goede voornemen was ik al een poosje bezig in het oude jaar, maar het leek me mooi om dit op 1 januari nieuw leven in te blazen.

Dan was er nog een voornemen, maar op 30 december was ik dat ineens vergeten. Ik kon me met geen mogelijkheid van de wereld meer bedenken wat ik me toch ook alweer had voorgenomen! Ik ben er daarom maar vanuit gegaan dat het niet zo'n belangrijk voornemen geweest was, anders had ik het wel onthouden. Maar vandaag schoot het me ineens weer te binnen. Het is nog een zeer belangrijk voornemen ook! Het is iets waar ik al jaren mee rond loop. Dames en heren, ik ga stoppen met knagen. Knagen, daar bedoel ik mee het opeten van mijn eigen vingers. Ik heb nogal de neiging om bij spanning aan allerlei losse velletjes te gaan peuteren en knabbelen, waardoor er zo langzaam maar zeker niks meer overblijft van mijn handen. Ik probeer al jaren van deze ernstige vorm van zelfverminking af te komen, maar tot nu toe heb ik nog niet bepaald veel wilskracht getoond. Een paar weken geleden kwam daar verandering in. Toen betrapte ik mezelf namelijk op de gedacht: "Rokers die niet kunnen stoppen zijn slap. Als ik rookte zou ik zo kunnen stoppen!" Direct daarna dacht ik: "maar waarom stop ik dan niet met knagen?"

Tja, nu heb ik dus iets te bewijzen aan mijzelf. Door hier over te schrijven, hoop ik dat er een soort van sociale controle in werking wordt gesteld. Deze sociale controle kan mij dan helpen bij het volhouden van mijn zware strijd tegen snoep en velletjes. De hele wereld weet nu ten slotte (in theorie) van mij goede voornemens af, dus als ik faal, dan faal ik voor het aanzien des werelds... En dat laat ik me niet gebeuren!

Tot slot een wens die niet mag ontbreken zo in het prille nieuwjaar. Ik wens een gelukkig nieuwjaar voor iedereen. Op liefde, vrede en weegschalen!