DRIE! *sesamstraat-toon*

Ooit was drie het helemaal. Qua inrichting bedoel ik, of styling om het sjiek te zeggen. Alles kwam in drie: drie kaarsen, drie plantjes, drie dezelfde fotolijstjes op een rij aan de muur. Het waren er misschien wel eens wat meer, maar het was altijd oneven. Oneven was goed. Ook nu is oneven vaak nog goed trouwens, als het gaat om visuele dingen. In de productiegroep waar ik moderne dans-choreografieën maak, gaan we vaak voor een oneven of "scheve" verdeling van het podiumbeeld, omdat dat spannender is om naar te kijken. Ook meen ik me te herinneren dat mijn leraar handvaardigheid, waar ik eindexamen bij deed, ons leerde dat we in onze beeldende kunst-pogingen beter oneven aantallen konden gebruiken, om diezelfde spannende reden.

Waar ik naartoe wil met dit kunstzinnige geklets? Het is me opgevallen dat drie een beetje uit is, als het gaat om inrichting. Wat zeg ik? Behoorlijk uit zelfs. Sinds Jan des Bouvrie zijn stijlvolle twee-eenheid introduceerde (denk aan de twee witte rechthoekige lampjes), is twee langzaam hét getal geworden in huis. Overal waar ik langs fiets zie ik twee dezelfde grote vazen met planten in de vensterbank staan, geflankeerd door twee identieke "schattige" schemerlampjes. Twee, twee, twee. Het is twee wat de klok slaat. En om eerlijk te zijn wordt ik een beetje misselijk van die heilige twee-eenheid. Ik ben het helemaal zat en wil bij deze dan ook een oproep doen aan de mensheid.

Ga je je huis opnieuw inrichten? Grijp dan niet meteen terug naar die twee pastelkleurige schemerlampjes! Doe eens gek. Bedenk eens iets nieuws. Misschien iets met drie, of vier, of zelfs vijf. Geloof me, het kan prachtig worden. De tijd is er rijp voor!