Beetje blij (deel 2)

Morgenvroeg til ik m'n bomvolle rugzak op m'n schouders en neem ik de trein naar Schiphol. Over anderhalve week kom ik terug als een gebruinde hotte surfchick.

Doeiiiiii!

Beetje blij

Yo yo party people!

Ik

heb

VAKANTIE!!!!!

Ik lijk wel gek (3)

Kwam net in de bieb ineens een vriend tegen die óók midden in de zomer bezig is met z'n bacheloropdracht. Ik ben in ieder geval niet de enige die gek is.

Ik lijk wel gek (2)

Oké. Dat ik moet werken, op een kantoor met allemaal "grote mensen", die ook gewoon moeten werken, dat is nog tot daar aan toe. Maar als ik even over het universiteitsterrein fiets, op weg naar de bieb voor een boek dat ik nodig heb, en als ik dan in de bieb kom waar het op drie verdwaalde internationale studenten na leeg is, dan WIL IK PAS ECHT VAKANTIE!

Ik lijk wel gek

Lange tijd heb ik volgehouden dat ik het niet erg vond om wat langer door te werken met mijn stage. Een paar weken minder zomervakantie? Geen probleem! Ik ben nog lang niet aan vakantie toe! M'n onderzoekje loopt zo lekker! Gek? Ik? Ah nee joh, ik geniet ervan!

Maar nu de zon schijnt, nu ook de mensen die nog bezig waren met hertentamens eindelijk vakantie hebben, nu ik word gebeld of ik ook kom zwemmen, nu ik vriendinnenmail krijg vol Griekse vakantieverhalen, nu zelfs m'n ouders vakantie hebben, vraag ik mezelf af: wáárom werkte ik ook alweer door in mijn zomervakantie?!

Kuuroord Mama

God mag weten hoe ik het voor elkaar krijg met dit weer, maar ik blijf kwakkelen met mijn gezondheid. Twee weken geleden was ik ziek, deze week weer bijna. Gelukkig begaf ik me net op tijd naar kuuroord Mama. Daar waar het groen en stil is, daar waar de witte hemden geruststellend vertrouwd aan de waslijn wapperen, daar waar je altijd een plakje cake bij de koffie kunt verwachten. Mama kwam meteen aanzetten met stoombadjes en vers fruit. Ik stoomde, ik hing op de bank, ik las een boek, ik sliep, en vanmorgen hoestte ik een grote vieze klodderige brok slijm op. Niet bepaald smakelijk maar ik voel me nu stukken beter. Driewerf hoera voor kuuroord Mama.

Jolige jongens die harten stelen

Zaterdagavond, elf uur. De intercity van Amsterdam naar Amersfoort. L. en ik hebben er een leuke maar lange dag in Amsterdam op zitten. We zijn moe, we willen naar huis. Onze coupé zit vol met schreeuwende dronkaards, dus besluiten we al snel te verkassen. Omdat er nergens echt plek is belanden we op de oranje klapstoeltjes op het balkon. Na twee minuten heerlijke rust gaat de schuifdeur open. Twee jolige jongemannen komen binnen en besluiten "deze mooie dames gezelschap te houden." L. en ik kijken elkaar zuchtend aan.

Tien vragen van de jongemannen en tien botte antwoorden van onze kant verder, kunnen we het niet laten om ondanks onszelf te lachen. De jolige jongemannen zijn eigenlijk best grappig. Ze zijn niet dronken en ook niet opdringerig. Ze vragen ons de hemd van het lijf en vertellen zelf openhartig over hun werk, hun liefdes, hun kinderen die er per ongeluk zijn gekomen. Ze gooien de schuifdeur open en roepen "goedenavond", zodat alle passagiers in de trein naar hun portemonnee grijpen. Ze gaan op hun hoofd staan als ik vertel dat ik breakdance doe. Ze fantaseren over hoe mooi het zou zijn geweest, als we allevier vrijgezel waren geweest en verliefd op elkaar waren geworden in de trein.

In Amersfoort moeten de jongens eruit. Wij moeten door naar Enschede en verplaatsen ons naar de nu lege coupé. Even later staan de jongens aan ons raam: "Wij missen jullie nu al!" Als de trein wegrijdt, kijken L. en ik of we ze nog zien op het perron. Ineens flitsen ze voorbij. Ze rennen met de trein mee als twee jonge honden, en zwaaien ons vrolijk uit. Wij zwaaien enthousiast terug.

Nog tot Apeldoorn hebben L. en ik een enorme glimlach op ons gezicht.

Druk

De afgelopen weken ben ik druk geweest. Ik was druk met etentjes, druk met borrels, druk met vrienden. Ik was druk met stage lopen, druk met m'n onderzoek, druk met m'n planning. Er gebeurden dingen, veel dingen, dingen die niet gaan zoals je verwacht dat ze gaan, en ik maakte me druk over die dingen.

M'n lichaam kon al die drukte niet meer aan en besloot ziek te worden. Ik lag te snotteren op de bank en maakte me druk over m'n onderzoek, dat nu vertraging opliep. De dingen die niet gaan zoals je verwacht dat ze gaan werden groter in mijn hoofd. Ik was moe, ik was gestresst, ik was snotterig en alles vormde zich tot één grote onoverzichtelijke slijmerige bal in mijn hoofd waar ik helemaal gek van werd.

Vandaag heb ik besloten dat het genoeg is geweest. Ik heb me weer fatsoenlijk aangekleed, ik ruim mijn mailbox op en tegelijkertijd ook even mijn hoofd, ik schrijf een brief, ik maak een wandeling. Ik hoest slijm op en daarmee ook alle drukte van de afgelopen weken. Vanavond spoel ik alle volgesnotterde zakdoeken, alle overbodige troep uit mijn kamer en alle overbodige troep uit mijn hoofd zo in één keer door de plee. Huppakee. Weg met die drukte.

Ziek

Bweehhhhhh.