baaldag

Bah. Ik ben met mijn verkeerde been uit bed gestapt. Ik heb nergens zin in. En het is pas maandagochtend. Hoe moet dat nu verder van de week... Op zich is er niks mis met deze week hoor. Het is zelfs best een lekker weekje. Ik hoef bijster weinig te doen. Ik kan lekker een beetje bijkomen. Een beetje relaxen. En wat leuke dingetjes doen zo nu en dan. Maar zelfs daar heb ik geen zin in! Ik heb gewoon nergens zin in. En ik erger me overal aan vandaag. Ik erger me aan de rotzooi in dit studentenhuis. Het kaasfondue-prutje in de gootsteen, de natte theedoeken op de keukenvloer, de wijnglazen in de woonkamer, noem het maar op. Waarom ruimt niemand hier zijn rommel op?! Bah, bah en nog eens bah.

Tsja, soms heb je dat, van die dagen. En dan nog iets! Afgelopen weekend waren we bij W, jarige broer van L. Hij heeft een heel ander leven dan wij, maar het is het leven dat we ook hadden kunnen leiden. L en ik zijn nu eche studenten, met studentenvrienden, studentenbijbaantjes en studentenverenigingen. We hebben het naar onze zin, maar eigenlijk hadden we prima gepast in dat andere leven. Dan hadden we nu misschien wel samengewoond, ergens in Amersfoort, vlak bij W. Dan werkten we allebei, of we studeerden in de buurt. Op zaterdag ging ik dan naar de markt met mijn moeder, en 's avonds uit met onze vrienden. Op zondag wandelen met de hond, en maandag weer naar school of werk. Ja, zo zou het heel goed gegaan kunnen zijn. Een heel ander leven dan wat ik nu leidt, maar ik zou het best fijn hebben gevonden. Het herinnert me eraan hoe relatief mijn studentenleventje eigenlijk is. Die gedachte blijft meestal een poosje hangen nadat ik bij W ben geweest. Het geeft me een vreemd gevoel. Het leven dat ik ook had kunnen leiden...

Baaldag of niet, ik heb wel weer genoeg gefilosofeerd. Het is inmiddels alweer 11 uur, hoog tijd om eens iets nuttigs te gaan doen!

22:22

Het is 22 oktober. Het klokje op mijn PC geeft 22:22 aan. Het is tweeëntwintig minuten over tien, op de tweeëntwintigste dag van de tiende maand, en ik verveel me! Het is maanden geleden dat ik me voor het laatst verveelde. Ik weet bijna niet meer hoe het voelt om me te vervelen! Ik maak meteen gebruik van het moment, om eindelijk-eindelijk-eindelijk weer eens wat te schrijven.

Eigenlijk doe ik al de hele middag niks. Vanochtend had ik een tentamen. Na dat hoogtepunt van productiviteit heb ik niks noemenswaardigs meer gedaan. Ik heb bij mijn lover op de bank gehangen en thee gedronken. We zijn samen naar de stad gegaan en hebben daar een zadel, een muis, een tijdschrift, drie boeken en wat te eten gekocht. Bij mij thuis hebben we wederom op de bank gehangen. Na het eten hebben we nog een beetje meer op de bank gehangen onder het genot van een kop koffie, en toen ik lieve L. had uigezwaaid plofte ik weer neer op de bank om flink verder te hangen. Ik heb uitgebreid commentaar geleverd op nutteloze vrouwenprogramma's als 'Make me beautiful' en 'De modepolitie'. Toen ik dat zat was, ben ik mijn mail maar eens gaan checken. Maar eigenlijk had ik helemaal geen belangrijke mail!

Nu ben ik dus op het punt gekomen dat ik niks meer weet te doen. Nou ja, ik weet nog wel wat, ik zou bijvoorbeeld mijn achterband kunnen vervangen, of die mensen bellen die een wachmachine te koop hebben, of foto's kunnen inplakken, maar dat zijn geen dingen voor dit moment. Ik weet gewoon even niks te doen. Dat is een vreemde sensatie kan ik wel zeggen! Ik heb de afgelopen twee maanden eigenlijk altijd wel wat te doen gehad, van zeilen in Friesland tot het schrijven van een beleidsplan. Maar nu is er even een moment van rust. Ineens in mijn vriend er vandoor om thuis te studeren, ineens zijn er geen belangrijke mailtjes meer om te lezen en ineens is er niemand meer online om mee te chatten. Op zulke momenten overvalt me altijd een gevoel van O help, wat nu?!'. In vakanties los ik dat op door me eerst een week lang heel lamlendig te voelen en nergens zin in te hebben, daarna ben ik volkomen ontspannen. Maar nu ik morgen weer gewoon naar de kapper moet, en een tentamen heb, en gezellig pannekoeken ga eten met vrienden, en komend weekend eindelijk naar 'Phileine zegt sorry' ga, en een begrafenis en een verjaardag heb (bizarre combinatie), lijkt het me beter om niet toe te geven aan de verveling. In plaats daarvan leef ik me gewoon even uit op mijn weblog. Zo heb ik toch nog wat te doen ;)