Afscheidsblog: rokjesdag

Het is spijtig maar waar: ik blog niet meer. Heel soms maak ik nog weleens iets mee waarvan ik denk: dit is een blogje waard, maar ik heb nooit de energie, zin of creativiteit om er daadwerkelijk over te schrijven. Daarom is het tijd om een einde te breien aan een tijdperk. En wat voor tijdperk: van bloggende student naar getrouwde vrouw met kat, baan, gezinsleven en volwassen kopzorgen.

Wat leent zich beter voor een afscheidsblog dan een kleine ode aan een van mijn favoriete columnisten aller tijden? Juist, ik wil het hebben over rokjesdag.

Vroeger stak Martin Bril in het voorjaar zijn peilstok uit en peilde daarmee feilloos wanneer het tijd was voor rokjesdag. Hij voelde als geen ander aan wanneer vrouwen voor het eerst met blote benen op de fiets stappen en schreef er jaarlijks een column over. Nu Martin Bril helaas niet meer onder ons is, blijft "rokjesdag" een populaire term. Vooral in het voorjaar, als de eerste mooie dagen eraan komen, merk ik dat er in de media rijkelijk misbruik wordt gemaakt van het woord rokjesdag. Toen het bijvoorbeeld halverwege maart een mooie zonnige dinsdag was, riep een 3FM-dj: vandaag is het rokjesdag! En laatst, toen er na een periode van barre kou eindelijk weer een warme zondag aan leek te komen, schreef NRC Next: zondag wordt rokjesdag!

Lieve media-mensen en andere rokjesdag-misbruikers. Jullie hebben het verkeerd begrepen. Rokjesdag roep je niet uit. Rokjesdag ontstaat. Dat is een heel delicaat proces. Zo zal rokjesdag niet gauw op een maandag of dinsdag zijn. Rokjesdag is vaak einde van de week, als de werkweek al bijna voorbij is en de vrouwen met hun blote benen vast een voorschot op het weekend durven te nemen. Ook is rokjesdag niet zomaar de eerste de beste mooie dag in maart. Zo vlak na de winter kiezen de meeste vrouwen nog voor een legging of panty aan hun benen. Nee, er moet echt iets in de lucht hangen, het moet warm genoeg zijn en liefst ook blijven, de belofte van zomer en terrasjes, studenten die hun meubilair op straat zetten, en dan nog is het iets wat je niet zomaar kunt uitroepen. Rokjesdag is er gewoon ineens. Het is maar eens per jaar. En je moet verdomd goeie zintuigen hebben wil je rokjesdag kunnen aanvoelen.

Hiermee kom ik aan het eind van mijn laatste Froukiwi-blog. Een memorabel moment. Bijna 10 jaar stukjes schrijven! Ik heb het met veel plezier gedaan. Nu is het tijd voor mijn creativiteit om zich langs andere wegen te begeven. Lieve mensen, bedankt voor het lezen, volgen en meeleven. Jullie waren geweldig.

Nog één ding. Ik heb dit jaar nog geen rokje gedragen met blote benen. 's Ochtends in de dauw op de fiets, met kippenvel en een licht gevoel van twijfel, maar 's middags tevreden met een zonnebril op het terras. De wind langs mijn blote benen. Ik hoop dat die dag snel komt.