Het Grote Hema Magazijn
Vandaag stond ik met vriendin H., kersverse moeder, met Bugaboo en al in de lift van de Hema. We gingen naar boven voor koffie en een tompouce. Maar in de lift stond al een mevrouw, in een frisse Hema-polo, met een karretje vol blauwe kratten. Ze zei: "we gaan eerst even naar beneden hoor," en dat gingen we.
De liftdeuren gingen open en H. en ik kregen zicht op Het Grote Hema Magazijn. "Kijk maar even gauw," zei de Hema-mevrouw. Wij gluurden tussen de liftdeuren door en wilden alles weten over het magazijn. De mevrouw beantwoordde geduldig onze vragen. Het bleek dat het magazijn zich onder de gehele Hema uitstrekte - onder de gehele Hema! - en overal waar we keken zagen we metalen stellingkasten met de fantastische Hema producten: van basic t-shirts tot theekopjes en een stelling met "seizoen" erboven, waar hoogstwaarschijnlijk de wanten en kerstballen lagen te wachten tot ze naar boven mochten. Ik werd een beetje licht in mijn hoofd van zoveel Hema-spullen bij elkaar. H. en ik keken nog eens goed naar de knopjes van de lift. Het knopje voor de kelder printten we allebei in ons hoofd.
Later, toen we de tompouce ophadden en een praatje gemaakt hadden met de andere keurige mensen die op vrijdagmiddag in het Hema-restaurant zaten, gingen we weer met de lift naar beneden. De knopjes deden een beetje raar, ze reageerden niet op mijn aanraking en ik wist ook niet meer precies welk knopje ik moest hebben, maar ineens begreep de lift waar hij naartoe moest. We gingen naar beneden, en toen de deuren langzaam openden stonden we niet op de begane grond, maar: in de kelder! H. en ik keken elkaar aan. Even overwogen we om Het Grote Hema Magazijn in te rennen en de winkel via de achterdeur te verlaten met armen vol soft cotton hemden, gestippelde onderbroekjes, kleine dienblaadjes, gebreide vestjes, sapglazen met een zweempje rood, broodtrommels, handige jaarkalenders, kleurige pantoffels en duopakken rompertjes.
Maar omdat we de jeugd van tegenwoordig bij ons hadden, die vredig lag te slapen in de Bugaboo, deden we het niet. We gaven het goede voorbeeld, drukten op het juiste liftknopje en rekenden onze diepvriesbakjes keurig af bij de kassa.
De liftdeuren gingen open en H. en ik kregen zicht op Het Grote Hema Magazijn. "Kijk maar even gauw," zei de Hema-mevrouw. Wij gluurden tussen de liftdeuren door en wilden alles weten over het magazijn. De mevrouw beantwoordde geduldig onze vragen. Het bleek dat het magazijn zich onder de gehele Hema uitstrekte - onder de gehele Hema! - en overal waar we keken zagen we metalen stellingkasten met de fantastische Hema producten: van basic t-shirts tot theekopjes en een stelling met "seizoen" erboven, waar hoogstwaarschijnlijk de wanten en kerstballen lagen te wachten tot ze naar boven mochten. Ik werd een beetje licht in mijn hoofd van zoveel Hema-spullen bij elkaar. H. en ik keken nog eens goed naar de knopjes van de lift. Het knopje voor de kelder printten we allebei in ons hoofd.
Later, toen we de tompouce ophadden en een praatje gemaakt hadden met de andere keurige mensen die op vrijdagmiddag in het Hema-restaurant zaten, gingen we weer met de lift naar beneden. De knopjes deden een beetje raar, ze reageerden niet op mijn aanraking en ik wist ook niet meer precies welk knopje ik moest hebben, maar ineens begreep de lift waar hij naartoe moest. We gingen naar beneden, en toen de deuren langzaam openden stonden we niet op de begane grond, maar: in de kelder! H. en ik keken elkaar aan. Even overwogen we om Het Grote Hema Magazijn in te rennen en de winkel via de achterdeur te verlaten met armen vol soft cotton hemden, gestippelde onderbroekjes, kleine dienblaadjes, gebreide vestjes, sapglazen met een zweempje rood, broodtrommels, handige jaarkalenders, kleurige pantoffels en duopakken rompertjes.
Maar omdat we de jeugd van tegenwoordig bij ons hadden, die vredig lag te slapen in de Bugaboo, deden we het niet. We gaven het goede voorbeeld, drukten op het juiste liftknopje en rekenden onze diepvriesbakjes keurig af bij de kassa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten