Rennen en waaien

Mijn rondje hardlopen leidt me altijd door het Twentse dorpje Lonneker. Ik ren eerst door een woonwijk, langs huizen, een bejaardencentrum en een snackbar. Dan ga ik over het pad tussen de boerderijen door, langs kleine pony's die me herkauwend aanstaren. Tenlotte ga ik linksaf het fietspad af en kom ik in Lonneker terecht. Daar neem ik de Dorpsweg, die langs de kerk en de mini-supermarkt en het café leidt. Ook zitten er aan de Dorpsweg een holistische dierenarts, een pandje waar ik soms mensen op cello's zie oefenen, en twee kunstgalerieën. Een van die twee galerieën heeft een prachtige tekst op het raam gedrukt, die ik elke keer weer lees als ik er langs ren. Daar, op het raam van die galerie in dat kleine dorpje Lonneker, staat: "De geest moet waaien." En zo is het maar net.