Rondje van de zaak

Vanochtend in het nieuws:

"De spaceshuttle Endeavour is weer terug op aarde. Het ruimteveer landde afgelopen nacht op Florida, na een missie van zestien maanden naar het internationale ruimtestation ISS. De Endeavour kon niet in één keer landen, omdat het weer te slecht was. De zeven astronauten maakten daarom een extra rondje om aarde. Anderhalf uur later landde de Endeavour zoals 'ie ook was vertrokken: in het donker."

Een extra rondje om de aarde? How bizarre is that?

Wakker worden met...

Ik ben nogal gehecht aan tradities, rituelen en regelmaat. Ik wordt zielsgelukkig van een duidelijk week- en dagritme: donderdagavond yoga, vrijdagochtend boodschappen doen voor het weekend, vrijdagavond samen pizza voor de tv, zondag wandelen in het bos. Om acht uur opstaan, om elf uur koffie met een koekje en om half zeven eten. Rust, reinheid, regelmaat: het zijn de ouderwetse drie R'en waar ik nog steeds baat bij heb.

Ook de vertrouwde stem die 's ochtends uit mijn wekkerradio schalt, geeft me de broodnodige houvast en zorgt ervoor dat ik de dag met een goed gevoel kan beginnen. Vroeger, in mijn oude studentenhuis, was dat de stem van Giel Beelen op 3FM. Soms vond ik hem wat irritant, maar zonder zijn "begin de dag met een dansje" was mijn ochtend niet compleet. Als ik bij mijn ouders was stond meestal Radio 538 op en hoorde ik Edwin Evers met zijn gulle lach: ook aan hem was ik gewend en dus gehecht. Later, in mijn flat, had de wekkerradio een zeer slechte ontvangst en schakelde ik noodgedwongen over op Qmusic. Anderhalf jaar lang werd ik wakker met Jeroen van Inkel. Zijn lieve ochtendprogramma met de "ach, het is allemaal nog niet zo erg"-ondertoon, zorgde ervoor dat ik vrolijk aan mijn dag begon.

Helaas heeft Qmusic nu een andere DJ in de ochtend. Jeroen is naar de middag verhuisd en 's ochtends schalt Ruud de Wild uit mijn wekkerradio. Nog even los van het feit dat de rommelige stijl van Ruud niet echt mijn ding is, ben ik al een paar weken danig in de war door die vreemde stem zo vroeg in de ochtend. Verbaasd luister ik naar de nieuwe interviews en de grappen met sidekick Jeroen (die andere). Ik zet de radio zacht, stap maar wat eerder uit bed, en trek van pure verwarring de verkeerde sokken aan. Ik mis mijn Jeroen!

DRIE! *sesamstraat-toon*

Ooit was drie het helemaal. Qua inrichting bedoel ik, of styling om het sjiek te zeggen. Alles kwam in drie: drie kaarsen, drie plantjes, drie dezelfde fotolijstjes op een rij aan de muur. Het waren er misschien wel eens wat meer, maar het was altijd oneven. Oneven was goed. Ook nu is oneven vaak nog goed trouwens, als het gaat om visuele dingen. In de productiegroep waar ik moderne dans-choreografieën maak, gaan we vaak voor een oneven of "scheve" verdeling van het podiumbeeld, omdat dat spannender is om naar te kijken. Ook meen ik me te herinneren dat mijn leraar handvaardigheid, waar ik eindexamen bij deed, ons leerde dat we in onze beeldende kunst-pogingen beter oneven aantallen konden gebruiken, om diezelfde spannende reden.

Waar ik naartoe wil met dit kunstzinnige geklets? Het is me opgevallen dat drie een beetje uit is, als het gaat om inrichting. Wat zeg ik? Behoorlijk uit zelfs. Sinds Jan des Bouvrie zijn stijlvolle twee-eenheid introduceerde (denk aan de twee witte rechthoekige lampjes), is twee langzaam hét getal geworden in huis. Overal waar ik langs fiets zie ik twee dezelfde grote vazen met planten in de vensterbank staan, geflankeerd door twee identieke "schattige" schemerlampjes. Twee, twee, twee. Het is twee wat de klok slaat. En om eerlijk te zijn wordt ik een beetje misselijk van die heilige twee-eenheid. Ik ben het helemaal zat en wil bij deze dan ook een oproep doen aan de mensheid.

Ga je je huis opnieuw inrichten? Grijp dan niet meteen terug naar die twee pastelkleurige schemerlampjes! Doe eens gek. Bedenk eens iets nieuws. Misschien iets met drie, of vier, of zelfs vijf. Geloof me, het kan prachtig worden. De tijd is er rijp voor!

Jurkjes

En dan nu: een echt meisjeslogje.

De laatste tijd heb ik iets met jurkjes. Ik weet niet of het ligt aan de veranderende mode of aan mijn veranderende smaak, maar het is me het afgelopen jaar meerdere keren gebeurd dat ik spontaan verliefd werd op een jurkje. Vandaag nog: ik had in een folder van de Bijenkorf leuke jurkjes gezien en kon het niet laten om er even eentje te gaan passen. Ik stond in de paskamer met een prachtig soepelvallend zwart jurkje - of zoals de bladen zouden zeggen: hét zwarte jurkje - en ik had ineens het gevoel alsof ik niet zonder dat jurkje kon!

Het probleem is echter dat ik helemaal niet zo'n jurkjesdrager ben. Ik raak betoverd door het spiegelbeeld van een vrouw in een prachtige jurk - ben ík dat? - maar eigenlijk ben ik meer het cappuchontruientype. Vaak trek ik voor een feestje een jurkje of rok uit de kast, maar verruil die op het laatste moment voor mijn tweede huid de spijkerbroek. Ik kan er niks aan doen: zodra ik mijn spijkerbroek aantrek voel ik me als bij een wonder ineens helemaal top. Het lukt me daarom bijna nooit om in een jurkje de deur uit te gaan.

Toch word ik elke keer verliefd op jurkjes. Tot nu toe heb ik me weten te beheersen, omdat ik geen geld heb voor uitspattingen en mezelf er op het nippertje van kan overtuigen dat het zonde is om mijn kast vol te hangen met leuke jurkjes die ik niet draag. Maar ooit, daar droom ik van, ooit komt er een dag dat ik zwem in het geld en dan koop ik jurkjes tot ik niet meer kan!

Tip van de dag

Vandaag een tip voor al mijn muzikale vriendjes en vriendinnetjes: probeer eens wat van de Canadese zangeres Feist. Relaxte, eigenzinnige en mooie muziek. Hier kun je stukjes beluisteren van haar nieuwste album. Fijne luisterliedjes maar ook geschikt voor op de achtergrond!