De afgelopen maanden ben ik tussen de bedrijven door bezig geweest met het voorbereiden van een bruiloft. Mijn eigen bruiloft welteverstaan. Dat heeft onverwachte kanten in mijzelf naar boven gehaald. Zo heb ik als een ware bridezilla tegen een kleermaker staan verkondigen dat ik absoluut niet zou gaan trouwen in de mislukte jurk die hij voor me had gemaakt (uiteindelijk kwam alles goed - helaas niet met de kleermaker - en trouwde ik in een fantastisch katoenen jurkje dat ik zomaar op een zonnige vrijdagmiddag in een klein winkeltje vond.) Ook zat ik ineens urenlang achter de computer op allerlei trouwwebsites te spieken. Hoewel ik het niet voor elkaar kreeg om een leuk stukje te bloggen over mijn eigen leven als bruid, was ik verslaafd aan de verhalen van andere bruidjes.
Vooral de Do It Yourself trouwwebsite-scene in Amerika had mijn aandacht. Urenlang bekeek ik originele trouwfoto's, manieren om je tafels op te leuken met zelfgemaakte kleedjes en alternatieve trouwceremonies. Ook een bezoekje aan Etsy, met allemaal vintage en zelfgemaakte spulletjes, was vaste prik in mijn blogrondje toen ik nog zocht naar een jurk. En dit heerlijke filmpje van een Amerikaans stel heb ik misschien wel honderd keer bekeken (let vooral op de gezichten van de verraste tantes in de kerkbankjes). Ik kocht zelfs de Grazia, waarin ik de fotosessie van het huwelijk van Wes & Yo helemaal heb verslonden.
Ach, trouwverhalen, het blijft een heerlijk onderwerp. Zelfs nu ik al lang en breed getrouwd ben, kan ik de trouwwebsites niet links laten liggen. De Nederlandse Fromfraai is nog steeds een van mijn favorieten. Ja, je kunt wel zeggen dat ik, behalve een man, een kleine tic heb overgehouden aan dat hele trouwgebeuren. Een beetje genant is het wel, maar ik kan er niks aan doen: ik ben een sucker for wedding stories geworden.