California girl (dream on)

Vanochtend stond ik vroeg op. Ik stond op om te gaan hardlopen, voor het te warm zou zijn en het fietspad vol met groepen scholieren. Omdat mijn sportbroek nog in de was zat, besloot ik een korte rode boardshort aan te trekken. Wit hemdje erop en klaar. Mijn benen, die toch wel een klein beetje kleur hebben gekregen de afgelopen dagen, stelden me vandaag nou eens niet teleur. Ja, ze mogen er best zijn, die benen van mij, zo dacht ik toegeeflijk. Terwijl ik daar rende door de vroege zomerzon, tussen de vroege vogels die al naar hun werk fietsten, met alleen een hemdje en een boardshort en mijn al-een-beetje-bruine benen, voelde ik me net een California girl. Het enige wat ik nog miste was een oceaan om langs te rennen.

Een zwoele zomeravond

Zaterdagavond, half twaalf. We zitten op het terras. Terwijl H. afrekent ga ik naar binnen om te plassen. Daar heeft de DJ net zijn eerste plaatje opgezet. Op de toiletten, die de hele avond gratis zijn geweest, is toiletjuffrouw Goosje zich aan het installeren. Ze haalt een doekje over de WC-bril en heeft haar briefjes opgehangen: "zitten op een schoon toilet is fijn - voor 25 cent zal dat altijd zo zijn - liefs Goosje". Ik was mijn handen en loop door de kroeg terug naar het drukke terras. Sex on the beach schalt over de lege dansvloer. Langs de kant staat een groep mannen die er alvast zin in heeft. Eentje zwaait er met zijn arm op de maat van de muziek. Zijn vrienden houden zich nog kalm, maar als het straks drukker wordt en de mensen dronken en bezweet zijn, en de mannen naar de vrouwen lonken die sexy met hun vriendinnen dansen, zullen ze zich vol overgave op de dansvloer storten. De serveerster loopt goedgemutst naar buiten met een dienblad vol drankjes. Enschede maakt zich op voor de nacht.

De zen van het koffie maken op de camping

Een van mijn favoriete bezigheden is koffie maken op de camping. Dat gaat zo: je meet twee bekers water af. Je giet ze in een pannetje en zet het water op het vuur. Je wacht tot het water kookt, terwijl je ondertussen de plastic filterhouder op de thermoskan zet, een koffiefilter erin drukt en een goed geschatte hoeveelheid koffie in het filter schept. Als het water kookt pak je het aluminium pannetje met een aluminium tangetje van het vuur. Heel geconcentreerd giet je het water uit het pannetje op de koffie. Na de eerste plons druppel je er steeds wat water bij, om het als een echt koffiezetapparaat zo gelijkmatig mogelijk over de dikke koffieprut te verdelen. Teveel water in een keer maakt de koffie slap, dus je neemt de tijd. Als al het water op is laat je de filter rustig uitdruppelen. Koffie inschenken, koekje erbij en dan: een kwartier lang puur genieten van de beste koffie ter wereld.

Het ego van een lijsttrekker

Vanochtend zag ik in een bushokje een poster met daarop Mark Rutte. "Minister-president Rutte" stond erbij, of iets van die strekking. Op de foto droeg Mark een bril, terwijl hij zijn best deed om sympathiek, betrouwbaar, integer, maar ook besluitvaardig over te komen. De fotograaf had duidelijk geprobeerd om een toekomstig leider neer te zetten. Dat was hem aardig gelukt.

Hoe zou Mark zich voelen bij die poster? Wat doet zoiets met je ego, met je zelfbeeld? Zou hij lang geoefend hebben op zijn president-blik? Zouden zijn vrienden er grappen over maken? Wat zou hij hebben gezegd toen zijn adviseurs voorstelden hem als president te portretteren? Zou hij zich een beetje generen voor het ietwat arrogante statement dat de poster uitdraagt? Of zou hij het stiekem wel stoer vinden, misschien zelfs lekker?

Update: gisterenavond zag ik een zelfde soort poster, maar dan met Job Cohen erop. Het blijkt een reclame te zijn van Elsevier. Maar toch!