De laatste twee weken ben ik als 'doegroepmama' door het leven gegaan: ik heb een groep eerstejaars studenten door het drukke programma van de introductie heen geloodsd. Het was een feest van ongekend niveau: bierestafettes, danswedstrijdjes op de muziek van K3, studentikoos gepraat en geblaat, modderige vijvers vol met fanatieke jongens en meisjes, en elke avond een feestje waar men kon dansen tot de benen ermee ophielden.
Dat eist zijn tol: ik verkeer in een staat van algehele brakheid. Mijn keel is net schuurpapier en mijn hersenen zijn omgeven door een waas van verkoudheid. Gelukkig kan ik lekker bijkomen bij mijn ouders, hun huis is een waar kuuroord. Mamsje heeft middeltjes tegen de keelpijn, ik hoef niet te koken, ik kan heerlijk lang uitslapen, in bad liggen en genieten van de rustige groene oase waarin mijn ouders wonen. Dat doet een mens goed.
Nu is het zondag half zes. De vakantie is bijna bijna bijna afgelopen. Nog een maaltijd met ouders en zusje, en dan neem ik de trein weer terug richting colleges en volle agenda's. Zojuit heb ik de rust ruw onderbroken door mijn aantekeningen van vorig jaar weer eens door te kijken, ter voorbereiding op het college Data Analyse 2 van morgen. Zucht...
Ach, op zich valt het ook wel mee. Ik zal de waarheid maar niet verhullen. Eigenlijk heb ik er vreselijk veel zin in! Ik hou heel erg van een Nieuwe Begin. Hoe meer Nieuwe Beginnen, hoe beter. Een Nieuw Begin betekent namelijk een nieuwe ronde, nieuwe kansen. Nieuwe kleuren, nieuwe geuren, een lege agenda die vol met nieuwe plannen geschreven kan worden. Mijn hersenen mogen weer gebruikt worden, en ook het nieuwe collegeblok. Nieuwe winterkleren, nieuwe lol met oude vrienden, nieuwe televisieprogramma's, ga zo maar door! Ik wordt dolenthousiast en borrel van de creativiteit en energie, bij de gedachte aan een Nieuw Begin.
Misschien draaf ik een beetje door, maar al met al kan ik zeggen: ik heb er zin an!
zondag 24 augustus 2003
Abonneren op:
Posts (Atom)