Voordeliger

De voordelen van Froukiwi’s nieuwe baan, nummer vierhonderdtwee: in de lunchpauze kan ik mijn kantoortje in de oude villa verlaten en het landgoed verkennen waarop de zorginstelling – mijn nieuwe werkplek – ligt. Ik scharrel over slingerende paadjes en zachte grasvelden, tussen rododendrons, eikenbomen en vijvers met rietkragen, tot ik een plek heb gevonden die van alle kanten aan het zicht wordt onttrokken. Ik trek mijn schoenen uit, zoek een plek in de halfschaduw van een boom en leg mijn tas onder mijn hoofd. Ik ga vijf keer verliggen tot ik de ideale positie heb gevonden, niet te warm, niet te koud en niet te hobbelig, en uiteindelijk, vijf minuten voor het einde van mijn pauze, vallen mijn ogen dicht en drijf ik weg, onder zachte aansporing van de wind, in een korte, maar zeer effectieve siësta.

Voordelig

De voordelen van Froukiwi's nieuwe baan, nummer tweehonderdzeventien: ik kan nu lopend naar mijn werk in plaats van fietsend, waardoor mijn spijkerbroeken minder snel slijten.

De kick van de oervrouw

Even dacht ik dat ik het verleerd was. Op mijn eerste vrije dag ging ik vol goede moed de stad in met een flesje water, een lege tas en een hele lijst dingen-die-ik-hebben-wil. Maar na twee uur zakte ik verslagen neer op het dakterras van de V&D, me afvragend wat er ook alweer zo leuk was aan winkelen. Mijn voeten deden zeer, ik kon geen leuke korte broek vinden, ik had geld uitgegeven aan kleren waarvan ik me afvroeg of ik ze wel echt nodig had en mijn hoofd was leeg en moe. Eigenlijk wilde ik het opgeven en gewoon naar huis gaan.

Gelukkig pepte de cappuccino me enigszins op en hees ik mezelf overeind om het toch weer te proberen. Na nog een paar teleurstellingen in winkels waar ik óf stomme óf te dure dingen zag, kwam ik eindelijk op dreef in de Bijenkorf. Ik kocht een fantastische nieuwe spijkerbroek van mijn lievelingsmerk en verwende mezelf vervolgens met wat onnodige leukigheidjes. Ineens kwam de lang vergeten oervrouw in mij naar boven en sloeg de kick van het winkelen (vergelijkbaar met het vinden van bessen) toe. Ik was dolblij met mijn aankopen, ook die waar ik eerder over getwijfeld had, en moest mezelf streng een halt toe roepen om niet nog meer te kopen.

Vlak voor sluitingstijd verliet ik de stad. Thuis liet ik de plastic tassen met aankopen midden in de kamer vallen en plofte met lichte hoofdpijn neer op de bank. De roes van het teveel geld hebben uitgegeven aan te leuke dingen – een heerlijke mengeling van schuldgevoel en euforie – maakte zich langzaam van mij meester.

Veel indrukken, weinig tijd

Afscheid nemen, complimenten krijgen, taart eten. Welkom zijn, handjes schudden, rondkijken, vragen en verwonderen. Nieuwe route, nieuwe ontmoetingen, nieuwe mensen, nieuwe plekken. Andere koffie (minder lekker), andere werk (leuker), andere faciliteiten (slechter), ander uitzicht (beter). Veel indrukken, weinig tijd. Hopelijk gaat het blog er niet teveel onder lijden, maar wees niet verbaasd als het hier wat stil is de komende tijd. Ik ben met mijn nieuwe baan begonnen!

Met je broek op je knieën

Handig hoor, zo'n lamp op het toilet met een sensor die "automatisch" aanvoelt wanneer er iemand binnenkomt. Dat ding gaat te pas en te onpas uit, wil vervolgens niet meer aan en dan sta je daar, met je broek op je knieën te springen, in de hoop dat de sensor je ziet, tot je het uiteindelijk maar opgeeft en je toiletbezoek in het donker afmaakt.

Dalai bedankt

Gisteren zag ik de Dalai Lama op tv. Hij was op bezoek bij Twan Huys in het programma Nova College Tour en verkondigde onder andere:

• dat we met iedereen in gesprek moeten, zelfs met Osama Bin Laden, behalve als hij een pistool bij zich heeft, dan kun je toch beter weg rennen;
• dat er erg veel mensen op aarde zijn, dat wij jonge mensen daarom goed moeten nadenken over family planning, en eigenlijk maar gewoon het beste allemaal non en monnik kunnen worden.

Ook vertelde hij over "dialoog"; over hoe je een probleem niet oplost met fysieke strijd - want dat verandert de dingen alleen fysiek - maar door met "de ander" te praten, om zo zijn gevoelens en gedachten te veranderen. Hij vertelde hoe we op de wereld eigenlijk één grote "wij" zijn, met z'n bijna zeven miljarden tegelijk, en dat het geen zin heeft om in tegenstellingen te denken, want dat een probleem in India of Irak ook ons beïnvloedt. Nou goed, ik zal ophouden met het quoten van die goeie ouwe Dalai, het moge duidelijk zijn dat ik hem een toffe peer vind.

Eén ding wil ik er nog over kwijt, de Dalai Lama heeft mij namelijk erg goed geholpen. Vanmiddag heb ik een telefoongesprek waar ik een beetje tegenop zie: een gesprek waarin ik moet onderhandelen, terwijl ik eigenlijk al weet dat de tegenpartij het niet met mij eens is. Ik houd niet van ruzies en conflicten, dus ik vind het vreselijk om voet bij stuk te moeten houden en hoop maar dat het gesprek een goede uitkomst heeft. Gelukkig herinnerde ik me vanochtend de wijsheden van de Dalai Lama. Ik zie mijn onderhandeling nu niet meer als fysieke strijd maar als dialoog, als een gesprek waarin twee partijen tot elkaar willen komen. En door deze diepzinnig-filosofische, menslievende en o zo vredige benadering is het allemaal ineens een stuk minder eng. Dalai bedankt!

(G)een nieuw stukje

Eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om een nieuw stukje te schrijven. Maar telkens als ik zie dat die suffe huisvrouwen-tip bovenaan mijn blog staat, dan denk ik: hè getver. Wat een suffe tekst om bovenaan te hebben staan. Daar haal je geen mensen mee binnen natuurlijk. Anjers, pff.

Daarom nu maar even snel een nieuw stukje om bovenaan te zetten, met zo mogelijk nog minder inhoud. Maar daar gaat het niet om; die anjers trekken in ieder geval niet meer alle aandacht. Hopelijk heb ik snel weer tijd voor nieuwe stukjes!